Тәуелсіздік

Еркіндігім. Қасиеттім. Қастерлім. Өзің барда өзегімде жоқ шер мұң! Кеше сенің келбетіңді арман ғып, Боданына бұғауландық басқа елдің. Бабалардың басын тігіп бәйгеге, Аналардың жанарына жас бердің! Уа, Еркіндік, қош келдің!

Өзегімді өртке ораған қоғамда, Өз үйіме өзім өгей болам ба?! Алшаң басып жүре алмаса алты алаш Азаттығым! Қадірің де жоқ онда! ...Саған жету қиын болса қаншалық, Сақтап тұру қиынырақ одан да! Алла берген азаттықтың әр сәті- Аманат қой Маған, Саған Оған да!

Саясатқа сермей алмай семсерді, Езгі күнге тері қылдым еңсемді! Желтоқсанда жалын атып жастығым, Құрсау болған темір қоғам теңселді! Есте даңқы қыршындардың қалды ма, Сексен алты ерлігім бе-ей, ең соңғы!? Уа, еркіндік, Құның немен өлшеңді!?

Уа, еркіндік! Құның немен өлшенді?! Сені көксеп Боздақтарым өлсе өлді! Сенсің менің ең ғажайып өлеңім, Ең шуақты, Ең шырайлы, Ең шерлі! Әр таңыңды сүйіншілеп тұрайын- Құдай берген ғұмырымда өлшеулі!

Қалқаман Сарин

Желтоқсан алаңындағы жыр

Ұжданымды ұлтан етпек табанға, Қарғыс айтып қан соқталы зауалға. Айналып жүр қазақтың кең аспанын, Ұлы ерліктің сыймас жыры қағазға.

Ей, намыстың найзағайдай ұлдары, Қызыл тілін қылыш еткен қыздары! Қанды тарих қалшиып тұр мәңгіге, Жанарында - Желтоқсанның ызғары.

Не көрдің сен қара жұлдыз, қара аспан, Қан жұттың ба сен де қайсар қазақтан. Өрімдей қыз өлмес ерлік жыры боп, Саған қарай рухы ұшып баратқан.

Жер бетінде жеңіс алған белестер - Есіл бабам ерлік қылған егестер… Желтоқсанда қайта шауып басына, Буырқанған бабам қаны емес пе ол!

Оу, мені кім дейсің?! Қарсы алдымда хас жауымның қаңқасы, Қос қолымда Қобыландының балтасы. Азығыма ақ анамның малтасы, Азуымда найза таудың жаңқасы. Қонысыма көз қызартқан қалмақтың, Қанжығама басын берді қаншасы. Тұлпарының тұяғымен сызылған, Қазақтың бай даласының картасы.

Ей, ұлы Алаң, лаңды Алаң! Өзен шайып, өте алмайтын қанды Алаң. Қара жерден шөлі қанған сенсің-ау, Қан мен жасқа әлі шөлі қанбаған.