Жүрегімнің  дүрсілі

Соғады  мәңгі  күрсініп

Сол  жүректің  мұң-шерін,

Тыңдашы,терең  түсініп.

Қайғы-мұң  жүрекке  таныс  сезім

Бұл  менің  бала  күнгі  мұңлы кезім

Жүрегімнің  күрсінген  мұңлы  үні

Кеудеме  орнатқан  бір  темір  төзім

Қайғырып  ойланам  күні-түні

Жүректен  өшпейді  ғой  мұңлы  үні

Ойланғанан  сарғайдым,талды  көзім

Қайтейін  қинасам  өзімді-өзім

Ертеңгі  күн  өтеді  жайыменен

Сонда  өмірім  өткеніме  қайғыменен

Тағдырымның  қорлағаны  ма, қорғағаны ма

Шерімді  тарқатам  мен  қаламменен

Сол  қаламның  құрбысы  бар  парақ  деген

Сырласады  жүректің  қайғы  отымен

Қайғы-дария  ғой  жетпейтін  кеме  арнасына

Жетседе  соғылар  ғой  мұң  жартасына

Дарияға  батты  ғой, қайғы  кемем,

Арнасына  жетпей  барып  ортасында.

Бекжан ЮЛДАШЕВ, 8 «в» сынып оқушысы.