Жүрегімнің дүрсілі
Соғады мәңгі күрсініп
Сол жүректің мұң-шерін,
Тыңдашы,терең түсініп.
Қайғы-мұң жүрекке таныс сезім
Бұл менің бала күнгі мұңлы кезім
Жүрегімнің күрсінген мұңлы үні
Кеудеме орнатқан бір темір төзім
Қайғырып ойланам күні-түні
Жүректен өшпейді ғой мұңлы үні
Ойланғанан сарғайдым,талды көзім
Қайтейін қинасам өзімді-өзім
Ертеңгі күн өтеді жайыменен
Сонда өмірім өткеніме қайғыменен
Тағдырымның қорлағаны ма, қорғағаны ма
Шерімді тарқатам мен қаламменен
Сол қаламның құрбысы бар парақ деген
Сырласады жүректің қайғы отымен
Қайғы-дария ғой жетпейтін кеме арнасына
Жетседе соғылар ғой мұң жартасына
Дарияға батты ғой, қайғы кемем,
Арнасына жетпей барып ортасында.
Бекжан ЮЛДАШЕВ, 8 «в» сынып оқушысы.